Lenie van de Hoorn ter Aar verliest zijn Elfstedenlegende maar vergeten worden ze nooit!
Afgelopen woensdag, op 5 april overleed de Elfstedenwinnaar van 1947, Jan W. van der Hoorn op 94-jarige leeftijd. Kort nadat het Zuid-Hollandse schaatsmekka, Ter Aar, in november 2016 al eerder afscheid moest nemen van een andere Elfstedenicoon, de (mede) Elfstedenwinnaar van de Tocht in 1956, Jan J. van der Hoorn.
“Jan (W.) kwam begin jaren zeventig kort na de geboorte van mijn zoon Wilco aan de deur, of ik niet met zijn dochter Ans wilde gaan trainen”, vertelt Lenie van der Hoorn-Langelaan (69) enthousiast over een bepalend moment in haar schaatscarrière. Lenie van der Hoorn zorgde jaren later voor een unicum in de Elfstedenhistorie door in navolging van haar dorpsgenoten, de van der Hoorn’s, in 1985 de Tocht op haar naam te schrijven.
Hoewel Lenie’s echtgenoot Jan (van der Hoorn) geen familie is van de Elfstedenwinnaars uit Ter Aar had lenie wel een band met de twee schaatsiconen uit haar dorp. “Van dorpsgenoten hoorde je natuurlijk de schaatsverhalen van vroeger. Over die loodzware Elfstedentocht van 1947, waar ook de zus van Jan (W.), Deborah verdienstelijk aan deelnam. Ik leerde Jan (W) kennen als een behoedzame man en een slimme ondernemer (anjerkweker). Zijn schaatscapaciteiten pasten daarbij: Een technisch begaafde schaatser en ‘echt een man van de lange adem!’ Hij was een allround sportman, een verdienstelijk hardloper en een goede voetballer. Verder was hij zijn tijd vooruit: Bij wedstrijden maakte hij gebruik van een vaste verzorger en een begeleider. In de beginjaren van het marathonschaatsen stond Jan W. van der Hoorn aan de start bij de eerste marathonwedstrijden op de Jaap Edenbaan. Het leeftijdsverschil met de andere veteranen in zijn klasse was toen al fors, toch slaagde hij erin om zich goed staande te houden in de koers.”
lenie20173
Met gemak kan Lenie uren praten over het roemrijke schaatsverleden van Ter Aar en de van der Hoorns. Alleen al de uitgebreide familie van Jan W. van der Hoorn, negen kinderen en zevenentwintig kleinkinderen (waaronder een hoop sportief talent) geeft volop gespreksstof.
Achter de kwekerij van Lenie en echtgenoot Jan van der Hoorn ligt ‘De Poel’. In winters als er geschaatst kan worden, staat Lenie daar als een van de eersten op het ijs. Dat gold ook voor Jan W. van der Hoorn. ‘De laatste jaren schaatste hij daar achter een zelfgemaakte slee’, om ondanks zijn hoge leeftijd en het verminderde evenwicht toch te blijven genieten van zijn grote passie voor het schaatsen op natuurijs.
Op 74-jarige leeftijd, vijftig jaar na de tumultueus verlopen Elfstedentocht van 1947 slaagde Jan W er in 1997 weer in om een Elfstedenkruisje te behalen. Dat is ook Lenie haar grote wens. Nog één keer een kruisje verdienen. Niets liever dan daarvoor traint ze, in weer en wind.